Frederike (23): ‘Vanbuiten zie ik er niet uit als iemand die depressief is. Mensen zijn daar vaak verbaasd over: ‘Maar je bent zo vrolijk en positief!’ Klopt, mede door mijn ADHD kan ik nogal een spring-in-’t-veld zijn, maar de kans op een nieuwe depressie bestaat altijd. Iets wat niet direct zichtbaar is, begrijpen veel mensen niet. Of ze nemen het niet serieus: ‘Hoezo kom je niet gewoon van die bank?’ Ze realiseren zich niet dat het voor iemand die depressief is al een hele prestatie kan zijn om op de bank te liggen en niet onder een trein. Van een blokje om knap ik niet op. Dat is een van de verschillen tussen een depressie en een dip. Bij een depressie voelt alles fundamenteel fout. Het is een allesomvattende, ongrijpbare pijn.  

Lees ook: Geld maakt niet gelukkig

Ik voel het meteen als ik weer afglijd in een nieuwe depressie. Het wordt moeilijker om op te staan. Ik word onzekerder, zenuwachtiger, ongemakkelijker en vooral: hyperbewust van mezelf. Ik maak me druk of ik niet te luid adem. Ik lach steeds minder, terwijl ik enorm van lachen hou. Het voelt alsof er twee bakstenen aan mijn mondhoeken hangen. Ik kan uit het niets in huilen uitbarsten, zonder reden, gewoon uit machteloosheid. Dingen die ik eerst leuk vond, boeien me niet meer. Werk, vrienden, alles is vermoeiend. Ik wíl het wel leuk vinden, net als iedereen om me heen én ikzelf een week daarvoor nog. Maar ineens is dat weg. Wat vindt iedereen zo leuk aan het leven, vraag ik me dan af. Ik vind er niks aan.  

Door mijn depressie voel ik me beperkt, want ik zal nooit een al te stressvolle baan aankunnen. Gelukkig heb ik werk waarbij mijn depressie zelfs van pas komt. Ik werk voor Alles Goed, een stichting die depressie bespreekbaar wil maken. Het helpt dat ik me kan inleven in het onderwerp. En als het even minder met mij gaat, is daar op mijn werk begrip voor. Dat is niet overal zo. Mensen die ik ken, melden zich ziek met migraine in plaats van depressie omdat ze bang zijn voor de reacties. Depressie is geen geaccepteerd gezondheidsprobleem. Daarin wil ik graag verandering brengen. Het zou helpen als mensen opener en eerlijker tegen elkaar zouden zijn. Op de vraag ‘Alles goed?’ kan eigenlijk niemand ooit ‘ja’ zeggen. Nooit is álles goed. Maar dat is wel het sociaal wenselijke antwoord. Waarom zeggen we niet: kan beter. Of mijn persoonlijke favoriet: relatief gezien gaat het goed vandaag.’  

Lees het hele verhaal in het nieuwe nummer van &C, dat nu in de winkels ligt.